Η παροχή κινήτρων στην αγορά ασφαλιστικών προγραμμάτων

Του Γιάννη Βερμισσώ

Για κάθε κυβέρνηση είναι θετικό να δίνει κίνητρα. Μπροστά σε αυτή την περίπτωση βρίσκεται και η σημερινή – όπως και κάθε προηγούμενη – κυβέρνηση. Από πολλές πλευρές δέχεται εισηγήσεις για να αποφασίσει να δώσει «αέρα» εξέλιξης σε κλάδους, επαγγέλματα, διαδικασίες, με τον απλό τρόπο της θέσπισης κινήτρων.

Και είναι πράγματι δέλεαρ που λειτουργεί και  ψυχολογικά καθώς σου δίνουν κάτι ως «πριμ» και ουσιαστικά στην περίπτωση που το κίνητρο σχετίζεται με εξοικονόμηση  χρημάτων. Εάν μάλιστα η παροχή κινήτρου ωφελεί και τους παρέχοντες και τους αποδέκτες τότε το όφελος είναι διπλό. Άραγε γιατί να σκοντάφτει μια κυβέρνηση στο να δώσει κίνητρο σε οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει ευφορία, κινητικότητα, ανάκαμψη…

Ο μόνος λόγος είναι οι απώλειες στα έσοδα και η τυχόν παραβίαση κανόνων λειτουργίας της αγοράς. Στην περίπτωση των ασφαλιστικών προγραμμάτων μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Θα πρέπει να σκεφτούμε τρία πράγματα:

• Τι θα χάσει σε έσοδα το κράτος αν θεσπίσει φοροαπαλλαγές στα  ασφάλιστρα;
• Τι θα προσφέρει στην αγορά (εταιρείες και πολίτες) από την παροχή κινήτρων;
• Το θα κερδίσει από την ανάκαμψη που θα προσφέρει η παροχή κινήτρων;

Στην περίπτωση της ιδιωτικής ασφάλισης. Υπάρχει μόνο κέρδος και μάλιστα θα πρέπει να είναι και πολλαπλάσιο της απώλειας. Και αυτό διότι οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι ο μεγαλύτερος θεσμικό επενδυτής στην ελληνική οικονομία. Η ελάχιστη ανάπτυξη του κλάδου δημιουργεί θέσεις εργασίας, επενδύσεις, και πολλά θετικά.

Αυτό θα πρέπει να υποστηριχθεί με στοιχεία στην κυβέρνηση.

Και οι αποφάσεις θα ληφθούν εύκολα…