Να γνωρίσουν ή να αποφασίσουν να αγοράσουν ιδιωτική ασφάλιση;

του Γιάννη Βερμισσώ

Τελικά δε γνωρίζουν  και δεν αποφασίζουν να αγοράσουν ιδιωτική ασφάλιση οι πολίτες ή μήπως γνωρίζουν και απλά δε θέλουν να λάβουν τα θετικά ενός ασφαλιστικού προγράμματος.

Λέμε θεωρητικά σήμερα ότι ότι η ελλιπής γνώση είναι ο λόγος που κάποιος δεν κάνει ένα συμβόλαιο.

Αν υποθέσουμε ότι βελτιώνουμε την γνώση τους και μάθουν τα όσα αφορούν την ιδιωτική ασφάλιση θεωρούμε  βέβαιο ότι θα σπεύσουν να ασφαλιστούν;

Γιατί αν πιστέψουμε ότι θα συμβεί αυτό, σημαίνει ότι αποδίδουμε την σημερινή απόσταση ιδιωτικής ασφάλισης και πολιτών στην μικρή ενημέρωσή τους ή την πιθανή άγνοιά τους, και όχι  σε κάτι άλλο.

Αν σκεφτούμε όμως, για παράδειγμα, ότι η βέβαιη  σε όλους γνώση ότι το κάπνισμα σκοτώνει  δεν έχει οδηγήσει στο να μην ξεκινούν οι νέοι να καπνίζουν και οι καπνιστές που ενημερώνονται δεν το έχουν όλοι κόψει τότε συμπεραίνουμε ότι  μιλάμε πάντα για ποσοστά…για περιπτώσεις, για μερίδες πληθυσμού.

Κάποιοι λοιπόν γνωρίζουν για την ιδιωτική ασφάλεια. Και τα καλά της και τα οφέλη της και την προσφορά της. Και όμως συνειδητά δεν αγοράζουν ιδιωτική ασφάλεια. Είναι αυτόχειρες; Όχι. Απλά έχουν το δικαίωμα της επιλογής, την άποψης, ακόμα και του ρίσκου..

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και κάποιοι που δε γνωρίζουν τόσο καλά για την ιδιωτική ασφάλιση. Και όμως αυτοί έχουν αγοράσει κάποιο πρόγραμμα χωρίς μάλιστα όμως να έχουν απόλυτη γνώση τις τους προσφέρει.

Γι΄αυτό και εάν τύχει και το χρησιμοποιήσουν τότε είτε το χειροκροτούν είτε το αποστρέφονται στην περίπτωση που πέσουν στις εξαιρέσεις και δεν καλυφθούν.

Κάποιοι άλλοι επικαλούνται τα οικονομικά.

Και πράγματι είναι σημαντικός λόγος. Εύκολα κάποιος τον παραβλέπει λέγοντας ότι η ασφάλιση είναι προσιτή και όχι απαγορευτική.

Όμως για τα το παραδεχθεί κάποιος αυτό πρέπει να θέλει να το κάνει.

Και εδώ βρίσκεται ο πυρήνας του θέματος. Πρέπει να θέλεις να ασφαλιστείς και να θέλεις να πληρώσεις, και να γνωρίζεις ότι μπορεί να μη χρησιμοποιήσεις ποτέ αυτό που πληρώνεις. Δύσκολο να γίνει κατανοητό αλλά τελικά αυτό είναι το μεγαλύτερο ρίσκο που καλείται να πάρει ο καθένας που συνάπτει ένα πρόγραμμα.

Και αν δεν παίρνεις το ρίσκο για την Υγεία, διότι υπάρχει δημόσια περίθαλψη, δεν παίρνεις το ρίσκο με την Σύνταξη διότι υπάρχει δημόσιο σύστημα, δεν παίρνεις το ρίσκο με την περιουσία διότι υπάρχει κράτος και πυροσβεστική.. Με την απώλεια ζωής δεν υπάρχει αιτιολογία ότι κάποιος θα παρέμβει να μη σου συμβεί. Και όμως αυτό είναι το ασφαλιστικό πρόγραμμα που σχεδόν δεν πωλείται και δεν αγοράζεται.  Η ενημέρωση δεν είναι η λύση για την ανάπτυξη. Κάπου αλλού υπάρχουν οι διέξοδοι..