Οι μεγάλες ευθύνες και η τιμωρία λόγω χιονόπτωσης…

του Γιάννη Βερμισσώ

Μια ακόμη καταστροφική επιδρομή της φύσης. Το καιρικό φαινόμενο ισχυρό και οι συνέπειες, ιδιαίτερα στις μη συνηθισμένες από τέτοιες καταστάσεις πόλεις όπως η Αθήνα και τα περίχωρα, ολέθριες. Άγνωστη κατάσταση, πρωτόγνωρη και φέρνει αναμπουμπούλα. Οι καταστροφές μεγάλες και για τον καθένα διαφορετικές, συνέβησαν σε σπίτια, οχήματα, και φυσικά σε ανθρώπους.

Και με αφορμή τον εγκλωβισμό ανθρώπων και οχημάτων στην Αττική οδό και μόνο ανθρώπων στον σιδηρόδρομο η 1η -πρώτη- σκέψη είναι πώς η κακοκαιρία ήταν τόσο ισχυρή ώστε οδήγησε σε αυτά καθώς έχει αποδειχθεί ότι οι προβλέψεις και τα μέτρα πέφτουν έξω συχνά και παντού.  Κανένα μέτρο και καμμιά πρόληψη ακόμα και σε κράτη που θεωρούνται υψίστης ασφαλείας δεν είναι επαρκής ώστε να αντιμετωπίσει στο ακέραιο το αναπάντεχο. Οι ασκήσεις επί χάρτου είναι εύκολες και διαφέρουν από την πραγματικότητα.

Η 2η -δεύτερη- σκέψη είναι το πώς αντιμετωπίστηκαν τα απρόοπτα. Έτρεξαν οι αρμόδιοι, έτρεξαν οι πολίτες, έτρεξε ο μηχανισμός. Και φυσικά κάτι και κάπου συνέβαλλαν στην αντιμετώπιση των δυσκολιών. Όμως αυτές δεν ξεπεράστηκαν και είχαν ως αποτέλεσμα να μείνουν άνθρωποι και μηχανές στην αναμονή, στο έλεος της κακοκαιρίας, στην τύχη των εξελίξεων.

Η 3η -τρίτη- σκέψη είναι αυτή του εάν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί η ταλαιπωρία. Με τι μέτρα, τι προβλέψεις, τι ενέργειες θα είχε μείνει ανοικτή η Αττική οδός, δε θα είχε συγκρουστεί η αμαξοστοιχία με το εκχιονιστικό, δε θα είχε συμβεί ότι συνέβη.

Εάν σε αυτά υπάρχει απάντηση τότε η 4η -τέταρτη σκέψη- είναι να θεωρηθεί εμπειρία να αποτελέσει σταθμό για την επόμενη φορά και να συντελέσει στην βελτίωση όλων των αρμοδίων.

Η 5η -πέμπτη-  σκέψη είναι η απόδοση ευθυνών. Η πιο εύκολη στα συνηθισμένα λαϊκά δικαστήρια, όπου πάντα φταίει κάποιος για κάτι που συνέβη σε κάποιον ή σε κάποιους, οι οποίοι την έπαθαν από κάτι.

Σε αυτή την διαδικασία εισέρχονται εύκολα όλοι. Και οι πολίτες, και το κράτος που επιχειρεί να αμβλύνει κάθε ευθύνη και να χρυσώσει κάθε χάπι -δίκαια ή άδικα- αποδίδοντας ευθύνες ή αναλαμβάνοντας το κόστος της αποζημίωσης.

Για το ρέμα, για την πλημμύρα, για την ολιγωρία, για την ανικανότητα, για τα μπάζα που έφραξαν τους χειμάρρους, τους υπονόμους. Αποκεντρωμένη διοίκηση και κεντρικό κράτος αναλαμβάνουν ευθύνες και αποζημιώνουν χαλαρά και μπορεί κάποιες φορές και απερίσκεπτα, προκειμένου να δείξουν αποτελεσματικότητα και παρουσία ακόμη και εκεί που ίσως και να μην χρειάζεται.

Άμεσα ή έμμεσα με τον τρόπο αυτό κουκουλώνουν κάθε θέμα, δε το λύνουν, δεν οργανώνονται και δεν βελτιώνουν την παρουσία τους σε μελλοντικές ανάλογες περιπτώσεις.

Με την αποζημίωση δηλαδή στην επόμενη χειρότερη χιονόπτωση τι θα γίνει; Ποιος και με ποιόν τρόπο θα είναι έτοιμος να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και χωρίς προβλήματα; Πώς αναμένεται να μην υπάρχουν απρόοπτα σε έκτακτες συνθήκες;