Οι θεατές φεύγουν

Του Γιάννη Βερμισσώ.

---

Ο χρόνος άρχισε να βιάζεται. Τρέχει γρήγορα, τόσο,  που οι πολίτες μαζί με τις επιχειρήσεις μένουν πίσω…   Στην οικονομία το αδιέξοδο παραμένει. Στην παραγωγή έσβησαν οι μηχανές. Η ανάγκη να «γίνει κάτι» διογκώνεται. Αποτελεί απαίτηση της κοινωνίας να ταραχθούν τα νερά και να συμβούν πράγματα. Σήμερα η εμμονή –ίσως και το κρυφτό- πίσω από τα χρέη και το εξωτερικό πρόβλημα δεν αφήνουν να πέσει ούτε μια ματιά στα εσωτερικά.

Το κράτος, οι υποδομές, έχουν ανάγκη μέριμνας. Χρειάζεται περισσότερη προσοχή στον τομέα της Υγείας, της Παιδείας, της οργάνωσης όλων αυτών που περιβάλλουν την καθημερινότητα.

Οσο αυτά παραμένουν άφτιαχτα και παραμελημένα εντείνεται και το εσωτερικό ζήτημα. Έξω πάμε άσχημα και μέσα πάμε αδιόρθωτα.

Οι συνθήκες αποτελματώνονται επικίνδυνα. Για τους πολίτες, την οικονομία, τη χώρα.

Εστιασμένα στην ασφαλιστική αγορά τα πράγματα δε θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Η ασφαλιστική ύλη εξατμίζεται και οι προοπτικές παραμένουν δυσδιάκριτες.

Οι θεατές βαρέθηκαν το ίδιο έργο και φεύγουν μαζί με επενδύσεις, ελπίδες, οράματα και προοπτικές.

Τα σενάρια επιστρέφουν. Αλλά αφορούν μόνο αυτούς που θυμούνται και τους προνοητικούς.