Όταν συμμετέχεις στα «κοινά»…

Του Γιάννη Βερμισσώ

Η συμμετοχή στα «κοινά» είναι μια διαδικασία χωρίς τέλος. Αέναη κίνηση, επίπονη εξέλιξη, μαραθώνια διαδρομή. Τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται για να έχει προσδόκιμο στην επίτευξη αποτελεσμάτων. Και οι άνθρωποι που μετέχουν κάπως έτσι το βιώνουν και συμβιβάζονται με τη δυσκολία.  Όμως εμμένουν. Για να φέρουν αποτέλεσμα, για να αποδείξουν προς κάθε κατεύθυνση, και κυρίως σε αυτούς που εκπροσωπούν,  την προσπάθειά τους.

Ο  καθένας λοιπόν που συμμετέχει στα «κοινά» είναι καλό να γνωρίζει εξαρχής ότι η επιμονή του, η διαρκής παρουσία του, η πεισματική διεκδίκησή του, είναι μερικά από τα όσα θα πρέπει να επιδεικνύει, να διαθέτει και να καλλιεργεί συστηματικά για να μπορεί να βρίσκεται «μπροστά».

Διότι, αυτός που συμμετέχει στα «κοινά», βρίσκεται μπροστά και καλείται εκ της θέσης του να επιμένει.

Είναι ο πρώτος που υπόκειται σε κλυδωνισμούς, ο πρώτος που αμφισβητείται, ο πρώτος που ευθύνεται. Η παραμονή στην «πρώτη γραμμή» είναι δύσκολη υπόθεση διότι είσαι εκτεθειμένος. Οι δυσκολίες πολλές. Οι αντιξοότητες συχνές. Όμως, η συμμετοχή στα «κοινά» αυτά περιέχει. Και μέσα από αυτά, επιτυγχάνεται η πρόοδος, κερδίζεται η εξέλιξη, κατακτώνται νίκες για τους πολλούς.

Πολλοί επιχείρησαν να ασχοληθούν. Δοκιμάστηκαν, «στριμώχθηκαν», προσπάθησαν και έφεραν αποτέλεσμα.

Σχεδόν κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι τα πράγματα είναι ή γίνονται εύκολα.  Η δυσκολία και το απρόοπτο είναι συστατικό στοιχείο της συμμετοχής στα «κοινά». Πολλοί επίσης πέρασαν την ίδια διαδικασία της συμμετοχής στα «κοινά» και για τους δικούς τους λόγους προτίμησαν να αποχωρήσουν γρήγορα.

Και αυτό, είναι μια επιλογή δύσκολη. Διότι για να αποδώσει η προσπάθεια,  και για να εδραιωθεί η παρουσία απαιτείται χρόνος.

Διαφορετικά, η όποια προσφορά περνά στα εφήμερα…