Υποσχέσεις, προσδοκίες και παραδοξότητες στην εξέλιξη της ιδιωτικής ασφάλισης

Παραμένει στην αναμονή η ασφαλιστική αγορά προσδοκώντας αλλαγές. Και συγκεκριμένα παρεμβάσεις, τις οποίες οι ασφαλιστικές εταιρείες ζητούν από τις κυβερνήσεις, εδώ και χρόνια και οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν έως σήμερα παρά την διαρκή “αίσθηση” ότι βρίσκονται στο “παρά πέντε”.

Όμως, ο χρόνος περνά, έγινε πολύς,  και η αναμονή μεγάλη.  Συζητήσεις χωρίς αντίκρισμα περί μεταρρυθμίσεων και άλλων προκειμένου η ιδιωτική ασφάλιση να αποκτήσει άλλη θέση στην συνείδηση και στην πρακτική των πολιτών. Και φυσικά ως συζητήσεις συνεχίζουν, ίσως στην πιο προσγειωμένη τους εκδοχή αυτή την φορά. Γι΄ αυτό και η προσπάθεια δείχνει ότι σε κάποιο βαθμό θα τελεσφορήσει.

Τι περιμένει η ιδιωτική ασφάλιση;

Να αξιοποιηθεί -ίσως- με την μορφή της υποχρεωτικότητος , ίσως με την μορφή συνεργασίας με το κράτος, ίσως με  παροχή φοροκινήτρων, ίσως με κάτι άλλο.

Όπως και να έχει αναζητά να εισχωρήσει σε νέα πεδία εργασιών που από μόνος του ο κλάδος δεν έχει καταφέρει. Γιατί όμως. Ποιος είναι αυτός και για ποιόν λόγο, που δε θέλει να ασφαλίσει το σπίτι του, την περιουσία του, την υγεία του και τόσα άλλα.. Είναι “άποψη ” ζωής ή αδυναμία οικονομική; Είναι άρνηση στην ιδιωτική πρωτοβουλία και επιμονή στην απολαβή δημόσιων παροχών;  Είναι η αποφυγή σκέψης;

Βέβαια σε ότι αφορά την προστασία των πολιτών, την στήριξή τους, την θωράκιση της κοινωνίας η επιλογή είναι μία: η πολιτεία να μεριμνά για το καλύτερο και όχι εφόσον δε μπορεί να περιμένει να το προσφέρει όταν μπορέσει, αλλά αξιοποιώντας ότι υλικό υπάρχει με τον καλύτερο τρόπο.

Ότι και να είναι υπάρχει ένα δεδομένο -λένε κάποιοι- το οποίο πρέπει να προσμετρηθεί: το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του καθενός. Μιας επιλογής που προκύπτει από γνώση, παιδεία, αντίληψη, νοημοσύνη, συγκυρίες, και πολλές ακόμα παραμέτρους. Δικαίωμα επιλογής που όταν για παράδειγμα αφορά την εναντίωση στην υποχρεωτικότητα του αυτοκινήτου τότε παραβιάζει σφόδρα την ασφάλεια του συνόλου και προσβάλλει την κοινωνία.  Δυστυχώς όμως διαπιστώνεται ότι η  ελεύθερη βούληση και το δικαίωμα επιλογής κάποιες φορές αφορούν μόνο την μειοψηφία που αντιβαίνει σε νόμους, αρχές και αξίες και όχι το σύνολο που δυστυχώς υπόκειται στην “αναρχία” και τις ολέθριες συνέπειες της επιλογής των κάποιων “λίγων”..