Solvency II και επιπτώσεις στην διαμεσολάβηση

Της Μυρτώς Χαμπάκη

Οικονομολόγου, Υπεύθυνης Οικονομικών Θεμάτων και Κλάδου Ζωής Ε.Α.Ε.Ε.

Το Solvency II βρίσκεται πλέον προ των πυλών με οριστική ημερομηνία εφαρμογής την 1.1.2016. Επί σειρά ετών, τα στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς, σε όλα τα στάδια της επιχειρησιακής αλυσίδας, έχουν ως βασικό θέμα συζήτησης και προβληματισμού τις απαιτήσεις του νέου πλαισίου σε συνδυασμό με τις ενδεχόμενες επιπτώσεις και τις αλλαγές που θα επιφέρει στο σύνολο των ασφαλιστικών εργασιών.

H διαμεσολάβηση δεν αποτελεί εξαίρεση αφού θα επηρεαστεί έμμεσα από την εφαρμογή της Οδηγίας Solvency II. Η Οδηγία απευθύνεται στις ασφαλιστικές και αντασφαλιστικές εταιρίες και όχι άμεσα στον κλάδο της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης.

Όπως έχει αναφερθεί σε πολλά σχετικά άρθρα στο παρελθόν, το Solvency II φιλοδοξεί να επιτύχει την εδραίωση ενός σταθερού πλαισίου διαχείρισης κινδύνου στον ασφαλιστικό χώρο που πέραν των κεφαλαιακών απαιτήσεων, στοχεύει στην ολοκληρωμένη χαρτογράφηση των πολιτικών αλλά και των διαδικασιών , επιφέροντας έτσι την πλήρη διαφάνεια. Η οδηγία προχώρησε στην αποτύπωση της φερεγγυότητας ποσοτικά και ποιοτικά, ενώ δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στον τομέα της διαφάνειας και της δημοσιοποίησης όλων των δεδομένων που ενισχύουν την συγκρισιμότητα μέσω της ρεαλιστικής παρουσίασης και της ομοιομορφίας των δεδομένων.

Ειδικότερα, κατά την διαμόρφωση των Κεφαλαιακών Απαιτήσεων Φερεγγυότητας των ασφαλιστικών εταιριών, μέσω του υπολογισμού Κεφαλαίου φερεγγυότητας που αφορά στον κίνδυνο Αντισυμβαλλομένου, δηλαδή:

Τον κίνδυνο πιθανών ζημιών από μη προβλεπόμενη αφερεγγυότητα ή δυσκολία στην τήρηση υποχρεώσεων σημαντικών τρίτων μερών,
Τον κίνδυνο των εισπράξεων (μερικών ή ολικών) από αντασφαλιστές, διαμεσολαβητές ή άλλους χρεώστες
Τον κίνδυνο που προκύπτει από τις ευρύτερες συνεργασίες των εταιριών με άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κλπ,οι ασφαλιστικές εταιρίες θα πρέπει να επιτύχουν την μέγιστη ασφάλεια για το μέρος των εργασιών τους που εναποθέτουν σε τρίτα μέρη, έτσι ώστε να επιτύχουν μείωση του εν λόγω κινδύνου και να αποφύγουν περαιτέρω κεφαλαιακή επιβάρυνση. Τι σημαίνει αυτό στη πράξη;

Από τον πρώτο Πυλώνα της Οδηγίας, δηλαδή τον ποσοτικό πυλώνα, ενδέχεται να επηρεαστούν αυτά καθαυτά τα προϊόντα που οι εταιρίες θα διοχετεύουν στην αγορά στους ακόλουθους τομείς ,σύμφωνα με το προφίλ κινδύνου που θα επιλέξουν :

Από την απόφαση για το ποια business lines θα επιλέξει να διατηρήσει η ασφαλιστική εταιρία να διατηρήσει ή να σχεδιάσει εκ νέου
Από την απόφαση της ασφαλιστικής εταιρίας για το ύψος και τη την διάρκεια των παροχών
Από την απόφαση της εταιρίας για είδη των εξαιρέσεων
Από την απόφαση της εταιρίας για την ύπαρξη ή όχι ενσωματωμένων εγγυήσεων
Από την απόφαση της εταιρίας για το συνολικό κόστος των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Η τελική διαμόρφωση προϊοντικού μείγματος, θα αποτελέσει καίρια στρατηγική απόφαση για τις διοικήσεις των εταιριών και θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην διαμεσολάβηση, αφού ο εν λόγω κλάδος διατηρεί την άμεση σχέση με τον πελάτη και θα πρέπει να εξηγήσει τις όποιες αλλαγές σε αυτόν, ενώ παράλληλα θα πρέπει να επιμορφωθεί για την πώληση νέων προϊόντων.

Ο πρώτος πυλώνας της Οδηγίας, απαιτεί επίσης υψηλή ποιότητα δεδομένων με τα οποία τροφοδοτείται η φόρμουλα υπολογισμού του Απαιτούμενου Κεφαλαίου των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Είναι πιθανό, να ζητηθούν περισσότερα δεδομένα από τους διαμεσολαβητές, τα οποία θα πρέπει είναι άρτια, ολοκληρωμένα και συνεπή με τις απαιτήσεις της Οδηγίας αλλά και να πληρούν όλες τις απαιτήσεις ποιότητας που πλέον κρίνονται απαραίτητες. Αυτό μπορεί να αναδείξει την ανάγκη μηχανογραφικής υποστήριξης και μηχανογραφικής αναβάθμισης των μονάδων διαμεσολάβησης, και συνεπώς να δημιουργήσει επιπρόσθετα κόστη κατά την παροχή της εν λόγω υπηρεσίας.

Αντίστοιχα, ο Δεύτερος Πυλώνας, ο ποιοτικός πυλώνας της Οδηγίας, ενδέχεται να δημιουργήσει απαιτήσεις που σχετίζονται με την εφαρμογή των πολιτικών και των διαδικασιών που θα επιλέξει η εταιρία, προκειμένου να αντιμετωπίζεται επαρκώς ο κίνδυνος Αντισυμβαλλομένου που προαναφέρθηκε. Αυτό σημαίνει ότι οι διαμεσολαβητές θα πρέπει να προχωρήσουν ευθυγράμμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, με τις σχετικές απαιτήσεις των εταιριών προκειμένου να συμβαδίζουν με τις ποιοτικές απαιτήσεις για τον συγκεκριμένο κίνδυνο ενώ παράλληλα θα πρέπει να ακολουθούν και να αποδέχονται την πολιτική πωλήσεων που θα θεσπίσει η κάθε συνεργαζόμενη με αυτούς εταιρία.

Τέλος, ο Tρίτος Πυλώνας που αφορά στη Δημοσίευση και Διαφάνεια μπορεί να επιβαρύνει τη διαμεσολάβηση με επιπλέον πληροφορίες και αναφορές προς την εταιρία οι οποίες κρίνονται απαραίτητες προκειμένου να συμπεριληφθούν στην μεγάλη γκάμα των αναφορών που απευθύνονται στην εποπτεία ή/ και στον ίδιο τον καταναλωτή. Επίσης σε αυτό το στάδιο, η εποπτεία δύναται να απευθυνθεί σε τρίτα μέρη απ’ ευθείας, εάν διατηρούν πρωτότυπα έγγραφα που σχετίζονται με την ασφαλιστική εταιρία, προκειμένου να ολοκληρώσει τον έλεγχο της. Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα άμεσης παροχής των απαιτούμενων στοιχείων ανά πάσα στιγμή.

Ο διαμεσολαβητής, στο σύγχρονο αυτό το περιβάλλον, θα πρέπει να αντιδράσει θετικά και με κατανόηση της αναγκαίας προσαρμογής στις νέες απαιτήσεις εκτιμώντας ρεαλιστικά τις αναδυόμενες συνθήκες. Η γνώση και η εκπαίδευση είναι τα απαραίτητα εργαλεία για την προσφορά εξειδικευμένων υπηρεσιών ποιότητας, με την ενίσχυση της τεχνολογίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι προκλήσεις για τις εταιρίες εντός του νέου περιβάλλοντος και σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση είναι μεγάλες και ποικίλες. Οι εταιρίες σε αυτό το στάδιο έχουν εντείνει και αυτές τις προσπάθειες τους προκειμένου να επιτύχουν την προσαρμογή τους σε αυτό το πολύπλοκο και αρκετά «ακριβό» πλαίσιο φερεγγυότητας. Η αμοιβαία κατανόηση των αλλαγών θα ενισχύσει την απόδοση όλων των ενδιαφερομένων μερών , ούτως ώστε το αποτέλεσμα αυτής της μεγάλης αλλαγής να είναι επωφελές και για τις εταιρίες και για τη διαμεσολάβηση αλλά και για τους καταναλωτές.