Τα “λαμπρά” μυαλά που φύγαν στα “ξένα”

του Γιάννη Βερμισσώ

Καθημερινά εδώ και χρόνια ανάμεσα στις διάφορες επικλήσεις, αναφορές, των πολιτικών που αναλαμβάνουν, υπόσχονται, προσπαθούν -καθένας με τον τρόπο του- να φτιάξουν την χώρα και να ανατάξουν προβλήματα, να απαλείψουν μελανά σημεία και δυσλειτουργίες, είναι και τα “λαμπρά μυαλά” των Ελλήνων που φύγαν στα ξένα και έκαναν καριέρα, ανήλθαν κ.λπ.

Και για αυτά τα λαμπρά μυαλά όλοι -σχεδόν-  εκφράζουν την προσδοκία επιστροφής τους όταν εδώ θα ομαλοποιηθούν τα εδώ πράγματα κατά τα προσδοκώμενα και  συνεπώς και αυτοί οι πατριώτες μας θα βρούν συνθήκες παρόμοιες με τους εξωτερικού και θα επιστρέψουν να εργαστούν.

Αναρωτήθηκε κανείς γιατί έφυγαν από την Ελλάδα και έκαναν καριέρα αλλού;

Ίσως, κάποτε, να πήγαν για σπουδές και εξελίχθηκαν, βρήκαν “πατήματα”  εργασιακά και συνέχισαν και τελικά στο σύστημα, το αξιακό εκεί,  να προχώρησαν.

Αργότερα, τα τελευταία χρόνια στην αναζήτηση ευάερων διεξόδων -λόγω ασφυκτικών συνθηκών της Ελλάδας- κάποιοι πήγαν για εργασιακές ευκαιρίες και καλύτερους μισθούς. Άλλοι για την πρόκληση. Και φυσικά έτσι “βγαίνει” η ζωή.

Αναρωτιέμαι πόσα είναι αριθμητικά αυτά τα λαμπρά μυαλά που επικαλούμαστε και αναζητάμε την επιστροφή τους στην χώρα και τελικά εάν όλοι έλθουν -εφόσον θέλουν- τι θα κάνουν και που θα απορροφηθούν;

Επίσης αναρωτιέμαι τα εδώ εν Ελλάδι λαμπρά μυαλά που εργάζονται καθημερινά που προοδεύουν που κατακτούν θέσεις και ανεβαίνουν ψηλά επιστημονικά, οικονομικά,  δεν είναι περισσότερα;

Εδώ αυτοί όλοι δεν κάνουν καριέρα;

Όλοι αυτοί δεν μάχονται για την χώρα και την καθημερινότητα; Δεν συμμετέχουν σε όλα και συντελούν επίσης σε κάθε εξέλιξη του κράτους και της οικονομίας, ο καθένας από την θέση που βρίσκεται;

Αυτή η διαρκής επίκληση των άλλων που έφυγαν με το υπονοούμενο γιατί εδώ δε θα προόδευαν, προφανώς υπονοούν όσοι αναφέρονται στους Έλληνες του εξωτερικού- τι δείχνει;

Τι θέλουν να πουν αυτοί που μιλούν για εκείνους τους λίγους που έχουν κάνει καριέρα αλλού;

Και τέλος να υποθέσουμε ότι έλθουν εδώ ξαφνικά αυτό σημαίνει ότι θα ανοίξουν οι πόρτες και όλοι οι εδώ μαχόμενοι θα κάνουν πίσω και θα αφήσουν το προβάδισμα στους αφιχθείς από το εξωτερικό συμπατριώτες που αφήνουν την εκεί λαμπρή καριέρα για να δοκιμάσουν εδώ μια άλλα συνέχεια.

Πρόκειται για ένα μεγάλο σενάριο ευφάνταστο, χωρίς αρχή μέση και τέλος.

Η διαρκής επίκληση του “άλλου” , του “μακρινού”, του “καλύτερου”, ίσως να είναι μια σκέψη άλλης εποχής. Τότε που η χώρα εδώ ήταν αλλιώς.

Η Ελλάδα έδινε και σήμερα πολύ περισσότερο συνεχίζει να δίνει ευκαιρίες. Και θέσεις πολλές και καλές υπάρχουν. Και ευκαιρίες.

Οι μισθοί ίσως να είναι χαμηλότεροι. Εάν όμως υπολογιστούν και οι “ανεπίσημοι” που υπάρχουν σε δεκάδες επαγγέλματα τότε οι μισθοί ψηλώνουν. Και το βιοτικό επίπεδο ανέρχεται.

Τελικά ίσως από τα λαμπρά μυαλά να υπάρχουν και λαμπρότερα, και υπομονετικότερα, και ανεκτικότερα. Ίσως πάλι να είναι απλώς η συγκυρία.  Ίσως και η ευκαιρία.

Χρειάζεται και στο δημόσιο λόγο λίγο προσαρμογή στο σήμερα.