Τα πρόστιμα και το «μάθημα» στις ασφαλιστικές

Του Γιάννη Βερμισσώ.

Είναι γνωστό ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες κάποιες φορές ενδέχεται να βρεθούν σε «αντιδικία» με τους ασφαλισμένους τους. Οι λόγοι διάφοροι, που όμως, κυρίως συναρτώνται με την καταβολή ή το ύψος της αποζημίωσης. Επίσης, θέμα που ενίοτε εγείρει διαφωνίες, είναι και η ενημέρωση των ασφαλισμένων από τις εταιρείες. Συχνά και λόγω δυσνόητων συμβολαίων υπάρχουν λάθος εντυπώσεις από τους καταναλωτές για τα όσα προσφέρει-καλύπτει το ασφαλιστικό τους πρόγραμμα.

Μέσω της στήλης είχαμε επισημάνει στο παρελθόν και την ανάγκη να δοθεί βάρος στην ενημέρωση των καταναλωτών. Ακόμα είχαμε στηλιτεύσει το φαινόμενο των εταιρειών που αρνούνται να καταβάλλουν αποζημιώσεις (κυρίως κλάδου Υγείας) διότι πιστεύουν ότι ο ασφαλισμένος ψεύδεται, είχε προϋπάρχον πρόβλημα κ.λπ.

Οι βασικοί φορείς που επιλαμβάνονται την διερεύνηση αυτών των υποθέσεων είναι η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και εμπορίου και ο Συνήγορος του Καταναλωτή. Οι καταγγελίες είναι πολλές. Και η διερεύνηση που γίνεται βαθιά. Πολλές φορές έως σήμερα οι ασφαλιστικές εταιρείες είτε αυτόνομα είτε ως ΕΑΕΕ έχουν βρεθεί στο τραπέζι του διαλόγου με τον Συνήγορο του Καταναλωτή ή με τον γενικό γραμματέα εμπορίου και καταναλωτή.

Επίσης κάποιες φορές έχουν επιβληθεί σε ασφαλιστικές εταιρείες και πρόστιμα και φυσικά συνεχίζουν να επιβάλλονται. Τα πρόστιμα αυτά αποτελούν ποινή επί κάποιας πράξης, κάποιου θέματος εστιασμένου, ή πιθανόν ευρύτερης «συμπεριφοράς» που ξεπερνά τα όσα ορίζει ο νομοθέτης.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η ασφαλιστική εταιρεία δεν είναι καλή ή δεν αποζημιώνει. Δε σημαίνει ότι οι ασφαλισμένοι της θα έχουν πρόβλημα ή αντιμετωπίζουν καταστάσεις που «ακυρώνουν» την επιλογή τους να ασφαλιστούν.

Σημαίνει ότι εντοπίστηκε να «σφάλει» σε κάτι και συνεπώς πρέπει να πληρώσει…

Το κυριότερο όμως είναι το δίδαγμα που η εταιρεία λαμβάνει και κατά πόσο δεν υποπίπτει σε παρόμοια σφάλμα ή σταματά να ακολουθεί μια λάθος πρακτική.

Εδώ βρίσκεται το κομβικό σημείο των ποινών που έως σήμερα έχουν επιβληθεί.

Οι εταιρείες σταμάτησαν να ακολουθούν την ίδια τακτική; Κατά πόσο συμμορφώνονται στις συστάσεις των φορέων της πολιτείας ή των Ανεξάρτητων Αρχών. Δηλαδή το πάθημα γίνεται μάθημα ή μήπως δεν αναγνωρίζεται; Και τελικά όταν βρίσκεται ένας επίμονος ασφαλισμένος που διεκδικεί αυτό που θεωρεί δίκιο και οι κρίνοντες διαπιστώνουν λάθος αυτό επιβάλλεται ως κανονιστική συμμόρφωση στις εταιρείες ή εξαντλείται στη μία περίπτωση έως ότου ανακύψει η επόμενη.

Και επειδή κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο, ας επικρατήσει μεγαλύτερη ωριμότητα. Κάποια ώρα χρειάζεται και ευρωπαϊκή προσαρμογή.